Ignacy Paderewski patronem Brzeskiego Centrum Kultury. Odbyła się uroczystość nadania imienia placówce [ZDJĘCIA]

W uroczystości wzięli udział m. in. burmistrz Brzegu Jerzy Wrębiak, Monika Jurek w imieniu marszałka województwa opolskiego, starosta powiatu brzeskiego, dyrektor Muzeum Piastów Śląskich Dariusz Byczkowskii i wielu innych zaproszonych gości.

Uroczystego odsłonięcia tablicy patrona dokonali przewodnicząca Rady Miejskiej Brzegu Renata Listowska oraz burmistrz Brzegu Jerzy Wrębiak. Następnie wręczone zostały nagrody dla animatorów oraz twórców kultury. Wyróżnieni zostali:

• Beata Staszczyk
• Zespół Stylizowanych Tańców Ludowych „Piast”
• Damian Lis
• Krzysztof Kudłak
• Magdalena Michalak

Uroczystość zakończyła się koncertem patriotycznym. Na koniec uroczystości, liczna publiczność mogła wysłuchać okolicznościowego koncertu patriotycznego.

Nasza "świątynia kultury" w pełni zasługuje na takiego właśnie patrona. Bo ośrodek kultury to nie tylko gmach, jak nasz z historią sięgająca początku dziewiętnastego wieku. Ośrodek to ludzie, ich marzenia, plany, a w końcu ziszczone realizacje, które posłużyć mają zaspokojeniu tych jakże niematerialnych, ale jakże istotnych potrzeb człowieka. Potrzebie obcowania z pięknem, we wszystkich jego aspektach: wizualnym, słownym, akustycznym. Potrzebie obcowania z drugim człowiekiem. Wszak to interpersonalna wymiana doświadczeń, wrażeń i oczekiwań czyni z nas Ludzi. - mówił podczas uroczystości Jerzy Wrębiak.

Kim był Ignacy Jan Paderewski?
Ignacy Jan Paderewski był światowej sławy pianistą, kompozytorem, polskim działaczem niepodległościowym, politykiem, mężem stanu. Urodził się w 1860 roku w Kuryłówce. Kształcił się w warszawskim Instytucie Muzycznym, który ukończył z wyróżnieniem. Następnie kontynuował naukę w Wiedniu pod kierownictwem Teodora Leszetyckiego. Odbył podróże zagraniczne po Europie i Ameryce Północnej, podczas których koncertował i zyskał światową sławę. Tę popularność wykorzystał w czasie I wojny światowej, kiedy to prowadził szeroko zakrojoną działalność dyplomatyczną na rzecz Polski i Polaków. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został w 1919 roku premierem. Pełnił też funkcję ministra spraw zagranicznych. Był wraz z Romanem Dmowskim polskim delegatem na konferencję pokojową w Paryżu. W kolejnych latach swojego życia powrócił do koncertowania. Po wybuchu II wojny światowej wszedł w skład władz Polski na uchodźctwie. Został przewodniczącym Rady Narodowej Rzeczypospolitej Polskiej w Londynie. Nie doczekał jednak zakończenia wojny. Zmarł na zapalenie płuc w Nowym Jorku w 1941 roku.